Амр қилдимки, тўнғич ўғлим Муҳаммад Жаҳонгир валиаҳдимдир; у вилоят ҳокими бўлиб, ўн икки минг отлиқ аскар ва уларнинг улуфасини олсин.
Иккинчи ўғлим–Умаршайх ўн минг отлиқ аскар ва уларнинг улуфасини олсин. У бир вилоятни олсин.
Учинчи ўғлим–Мироншоҳ тўққиз минг отлиқ аскарга улуфа олиб, бир вилоятни бошқарсин.
Тўртинчи ўғлим–Шоҳрух етти минг отлиқ аскарга улуфа олиб, бир вилоятга эга бўлсин.
Набиралар эса ҳар қайсиси, истеъдодига яраша, уч мингдан етти минг отлиққача улуфа олиб, бир вилоятга эгалик қилсин.
Ва яна менга қавм-қариндошлиги бор кишиларга, ўз ҳолига қараб, қобилиятига яраша, биринчи даражали амир мартабасидан тортиб то еттинчи даражали амир мартабасигача бўлган амирлик ва ҳукмдорлик (мансаблари) берилсин. Уларнинг ҳар бири ўз мартабасига яраша иш тутиб, ҳаддидан ошмасин. Бунга хилоф равишда иш тутганлар жавобгарликка тортилсин.
Саййидлар, олимлар, фақиҳлар ва билим эгалари, шунингдек, уйғур бахшиларию форс адиблари Соҳибқиронга сафарда ҳам, уйда ҳам узлуксиз мулозимликда бўлган эканлар. Фармонга мувофиқ улардан бир гуруҳи мунтазам (равишда) ул Ҳазратнинг юриш-туриши ва гап-сўзларида, мулк, миллат ва аркони давлат аҳволида нимаики гап бўлса, тўла-тўкис ёзиб борардилар. Бу ишда муболаға қилинмасин, деб алоҳида таъкидлаб буюрилган эди. Шу йўсинда туркий манзума ва форсий қисса, ҳар бири ул Ҳазратнинг юриш-туришидаги энг йирик (воқеаларни) қамраб олган назм ва наср қаламига олинган эди. (Шарафуддин Али Яздий)