Amr etdimki, o‘g‘illarim, nabiralarim, qavm-qarindoshlarim o‘z daraja va martabalariga yarasha xuddi oy qo‘rg‘onlagandek, saltanat taxtini o‘rab o‘ltirsinlar.
Sayyidlar, qozilar, ulamo, fuzalo, shayxlar, ulug‘lar va aslzodalar o‘ng tomondan o‘rin olsinlar.
Amir ul-umaro, beklarbegi, amirlar, no‘yonlar, ulus, tumanlar, qo‘shinlarning sardorlari va amirlari, mingboshilar, yuzboshilar, o‘nboshilar o‘z martabalariga yarasha, chap qo‘l tomonda o‘tirsinlar.
Devonbegi va vazirlarning o‘rnini taxt qarshisidan ko‘rsatdim. Turli mamlakatlar, el-uluslarning yurt-og‘alari va beklari esa, vazirlar orqasida qator bo‘lib o‘tirishlarini buyurdim.
Bahodir degan faxrli nomga ega mard yigitlar, qilich chopib tanilgan o‘g‘lonlar saltanat taxtining orqasida, o‘ng qo‘l tomonda o‘tirsinlar. Qorovulbegilarni esa saltanat taxtining orqasida, chap qo‘l tomonda o‘tirishlarini buyurdim.
Hirovul amiri mening ro‘paramdan o‘rin olsin. Ichki[1], xususiy yasovulim esa katta chodir eshigi oldida, taxtim poyasining to‘g‘risida tik tursin. Arz-dod qilib kelganlar o‘ng va chap tomonda tik tursinlar.
Oddiy sipohiylar, xizmatchi va saroy kishilari[2] har qaysilari o‘z martabalariga yarasha saf tortib, o‘z joylarini bilib tik tursinlar.
O‘rin olish qoidalarining bajarilishini nazorat qiluvchi to‘rt amirga, majlisga hozir bo‘lganlarni o‘z tartibi bilan taxtimning o‘ng va so‘l, oldi va orqasiga joylashtirishlarini buyurdim.
Yana hukm qildimki, qachon majlis qoidaga muvofiq tartibga keltirilgach, ming tovoq osh, ming dona non keltirib, umum yig‘ilganlarga shohona ziyofat bersinlar. Ming tovoq oshni mumtoz va xos kishilar bazmiga olib kelib, shundan besh yuz tovog‘ini ulus amirlariga, sarkardalarga, oqsoqollarga, har qaysisining nomiga atab tarqatsinlar.
Amir Temur olimlarga xayrixoh munosabatda bo‘lar va bilimi bilan halloligini ko‘rgan olimlarga ishonar edi. U tarixchi va faylasuflar, ilm-fan va ma’muriy sohada bilimdon bo‘lgan kishilar bilan suhbatlashish uchun ko‘pincha taxtidan ham tushar edi. Amir Temur o‘zidagi kishilarni bo‘ysundirish qobiliyatiga ularni o‘z hukmronligi ostida baxtiyor qilish iste’dodini ham qo‘shgan edi. (Lui-Matyo Langle)